Bekijk het zo:-
Er bestaan twee soorten kennis van de realiteit. De eerste soort is de kennis die jij en ik kunnen hebben. De tweede soort is de soort kennis die alleen bekend is aan God.
We moeten functioneren door middel van het gebruik van de concepten en kennis die wij kunnen verwerven door het ervaren van de realiteit. Door middel van onze waarneming weten wij dat wij wilsvrijheid hebben - wij maken de beslissingen. De beslissingen die wij nemen vallen binnen de door God bepaalde grenzen (wij zijn geen goden en kunnen de realiteit niet naar wens veranderen).
Ik kan bijvoorbeeld waarnemen dat ik naast een muur sta. Het lijkt een stevige muur te zijn. Ik neem waar dat ik de vrije keuze heb om met mijn vuist op de muur in te rammen. Als ik die keuze zou maken zou ik mijn hand bezeren. Ik zou dan logischerwijze alleen mijzelf kunnen beschuldigen. Niemand zou mij dan onrechtvaardig behandeld hebben. Ik beschuldig God niet van het feit dat Hij de natuurwetten heeft gemaakt die bepalen dat ik pijn kan voelen.
Hetzelfde geldt voor alle zonden die ik zou kunnen begaan - de onvermijdelijke consequentie, in dit leven of het hiernamaals, is dat ik alleen mijzélf schade berokken.
In God’s waarneming heeft Hij volledige controle. Maar ik kan niet weten op dezelfde manier dat Hij weet. Te zeggen dat ik dit soort kennis bezit zou dom zijn en alleen maar tot verwarring leiden. Sommige mensen zeggen “als God heeft besloten dat ik deze en deze zonden zal begaan dan kan ik daar niet aan ontkomen.” Maar niemand weet wat God voor ons heeft besloten. Wij kunnen onze toekomst niet kennen.